ความทุกข์ร้อนของราษฎรไม่ว่าจะอยู่แห่งหนใด
ล้วนอยู่ในขอบข่ายพระเนตรพระกรรณของ
พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
จนมีคำกล่าวที่ว่า “…ไม่มีที่แห่งใดในผืนแผ่นดินไทย
ที่พระองค์ไม่เคยเสด็จพระราชดำเนินไปถึง…”
ทุกเส้นทางที่ได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมเยียนและทรงบำบัดทุกข์บำรุงสุขแก่ปวงพสกนิกรทั้งหลาย
ล้วนก่อเกิดเป็น “เส้นทางสัญจรตามรอยพระยุคลบาท” ที่มุ่งสู่ถิ่นทุรกันดารเหล่านั้น
ทั้งเส้นทางเกิดขึ้นจากที่พระองค์พระราชทานพระราชดำริและพระบรมราชวินิจฉัย
ให้หน่วยงานต่าง ๆ รวมทั้งกระทรวงคมนาคมได้น้อมนำไปขยายผล
หรือเป็นเส้นทางที่ราษฎรทูลขอรับพระราชทาน
เมื่อครั้งที่เสด็จพระราชดำเนินไปทรงปฏิบัติพระราชกรณียกิจ
เช่น ทล. ๓๒๑๘ สายห้วยมงคล จ. ประจวบคีรีขันธ์ ทล. ๓๓๐๑ สาย บ. หนองพลับ-บ.ยางชุม จ. เพชรบุรี
ทล. ๑๒๖๔ สาย อ.แม่พริก-บ. ก้อทุ่ง จ. ลำปาง ทล. ๔๑๕๕ สาย บ. ทอน จ. นราธิวาส เป็นต้น
เส้นทางเหล่านี้ นอกจากจะเอื้ออำนวยให้การเดินทางสัญจรของประชาชน
เป็นไปอย่างสะดวก รวดเร็ว และปลอดภัย
ยังนำพาความเจริญ สร้างความอยู่ดีกินดี และความมั่นคงปลอดภัย
ให้แก่ประชาชนอย่างทั่วถึงและเท่าเทียม
ในภาพรวมยังเป็นการขับเคลื่อนเศรษฐกิจของประเทศ
ให้เจริญก้าวหน้าอย่างยั่งยืนสืบไป

“เส้นทางคมนาคม” ที่ไม่สะดวก
ไม่เพียงสร้างความยากลำบากให้กับการเดินทางสัญจรของประชาชน
แต่ยังเป็น “อุปสรรค” ในการนำพาความเจริญเข้าถึงพื้นที่ห่างไกล
ทำให้ประชาชนโดดเดี่ยวและเมื่อประสบกับความเดือดร้อน
ยังไม่สามารถเข้าถึงความช่วยเหลือและบริการต่าง ๆ ได้อย่างเหมาะสม
รวมทั้งอาจเป็นปัจจัยหนึ่งที่เอื้อให้ประชาชนบางส่วน
เกิดความไม่เข้าใจกับการปฏิบัติงานของเจ้าหน้าที่รัฐ
กระทั่ง ลุกลามเป็นความ “ขัดแย้ง” ทางความคิด
ซึ่งส่งผลอย่างร้ายแรงต่อ “ความมั่นคง” ของประเทศ
พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
ทรงไม่เคยทอดทิ้งประชาชน ตลอดจนข้าราชการ ทั้งทหารและพลเรือน
ที่ปฏิบัติหน้าที่อยู่ในพื้นที่ความขัดแย้ง
ทรงติดตามสถานการณ์ขณะนั้นอย่างใกล้ชิดและพระราชทานพระบรมราโชบายในการคลี่คลายปัญหา
ตลอดจนพระราชทานแนวพระราชดำริ
เพื่อการพัฒนา “เส้นทางเพื่อความมั่นคง” อันเป็นที่มาของถนนหลายสาย
ไม่ว่าจะเป็น ทล. ๓๐๗๗ สายปราจีนบุรี-เขาใหญ่ จ. ปราจีนบุรี
ทล. ๑๑๔๓ สาย อ. นครไทย- บ. แพะ จ. พิษณุโลก
ทล. ๑๐๘๐ สาย บ. ปอน-บ. น้ำเลียง-บ. ห้วยโก๋น จ.น่าน เป็นต้น
ทำให้เจ้าหน้าที่รัฐสามารถเข้าถึงประชาชนในพื้นที่ห่างไกลได้โดยสะดวกและรวดเร็ว
เพื่อดูแล ช่วยเหลือ สร้างขวัญกำลังใจและความมั่นคงปลอดภัยในชีวิตให้กับประชาชน
กระทั่ง สถานการณ์คลี่คลายสู่ภาวะปกติในที่สุด

ปัญหาที่สำคัญของการจราจรในกรุงเทพมหานคร
คือการระบายปริมาณรถยนต์จากตัวเมืองชั้นในออกสู่บริเวณรอบนอกที่ล่าช้า
ทำให้ประชาชนเดือดร้อนจากการจราจรที่ติดขัดเป็นอย่างมาก
พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
ทรงรับรู้และเข้าพระราชหฤทัยถึงความเดือดร้อนของราษฎร
จึงมีพระราชดำริให้แก้ไขปัญหาจราจรด้วยการก่อสร้างโครงข่าย “ถนนวงแหวน”
โดยใน พุทธศักราช ๒๕๑๔ อันเป็นมหามงคลสมัยที่ทรงครองราชสิริราชสมบัติครบ ๒๕ ปี
ทรงพระกรุณาพระราชทานแนวพระราชดำริ
ให้มีการก่อสร้างถนนวงแหวนเพื่อเป็นของขวัญแก่ประชาชน
แทนการสร้างพระบรมราชานุสาวรีย์ตามที่รัฐบาลขณะนั้นตั้งใจทูลเกล้าถวาย
โดยปรับปรุงถนนที่มีอยู่เดิม ๑๘ กิโลเมตร และสร้างถนนสายใหม่อีก ๒๗ กิโลเมตร
เชื่อมต่อกันเป็นโครงข่ายที่สมบูรณ์ ความยาวกว่า ๔๕ กิโลเมตร
เริ่มจากสะพานข้ามคลองบางกอกใหญ่ มาบรรจบที่แยกท่าพระ
พระองค์พระราชทานนามถนนวงแหวนสายนี้ว่า “ถนนรัชดาภิเษก”
นับเป็นถนน “วงแหวนรอบใน” ของโครงข่ายถนนวงแหวนตามแนวพระราชดำริ
ที่ช่วยแก้ไขปัญหาการจราจรในการสัญจรเข้า-ออก ระหว่างใจกลางเมืองกับนอกเมือง
ตลอดจนผู้ที่เดินทางมาจากต่างจังหวัดทุกทิศทางให้สามารถผ่านกรุงเทพมหานครได้
โดยไม่ต้องเข้าสู่ใจกลางเมืองซึ่งมีการจราจรคับคั่ง

ด้วยสายพระเนตรอันยาวไกลของ
พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
พระองค์พระราชทานแนวทางการแก้ไขปัญหาการจราจร
ด้วยโครงข่าย “ถนนวงแหวน” ขนาดใหญ่
ประกอบด้วย ถนนวงแหวนรอบใน หรือ “ถนนรัชดาภิเษก”
ซึ่งต่อมากระทรวงคมนาคมได้สนองพระราชดำริ
ดำเนินการก่อสร้าง “ถนนวงแหวนรอบนอกกรุงเทพมหานคร” ใน พุทธศักราช ๒๕๒๑
โดยเริ่มก่อสร้างจากถนนด้านตะวันตก ต่อด้วยด้านตะวันออก
และด้านใต้เชื่อมต่อเป็นโครงข่ายถนนวงแหวนล้อมรอบตัวเมืองทั้ง ๓ ด้าน
ครอบคลุมพื้นที่กรุงเทพมหานคร นนทบุรี สมุทรปราการ และพระนครศรีอยุธยา
ต่อมา ใน พุทธศักราช ๒๕๓๙ เนื่องในโอกาสที่ทรงครองสิริราชสมบัติครบ ๕๐ ปี
พระองค์ได้พระราชทานนามถนนสายนี้ว่า “ถนนกาญจนาภิเษก”
นับเป็นถนนวงแหวนรอบนอกของระบบโครงข่ายถนนวงแหวนตามแนวพระราชดำริ
ที่ช่วยแบ่งเบาการจราจรจากถนนรัชดาภิเษก
และยังเป็นโครงข่ายถนนเลี่ยงเมือง
ซึ่งเชื่อมต่อกับถนนสายหลักที่ออกไปสู่ทุกภูมิภาคของประเทศ

สะพานขึงแฝดแห่งแรกของประเทศไทย
เป็นส่วนหนึ่งของ “ถนนวงแหวนอุตสาหกรรม”
เส้นทางอันเนื่องมาจากพระราชดำริเพื่อแก้ไขปัญหาจราจร
ของพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
แต่เดิมสะพานแห่งนี้ได้รับการเรียกว่า “สะพานวงแหวนอุตสาหกรรม”
ต่อมาได้พระราชทานนามสะพานข้ามแม่น้ำเจ้าพระยาด้านทิศเหนือ
ที่เชื่อมระหว่างกรุงเทพฯ กับจังหวัดสมุทราปราการว่า “สะพานภูมิพล ๑”
ส่วนด้านทิศใต้ที่เชื่อมอำเภอพระประแดงกับตำบลสำโรงใต้
พระราชทานนามว่า “สะพานภูมิพล ๒”
ทำหน้าที่รองรับการลำเลียงขนถ่ายสินค้าในเขตอุตสาหกรรมของจังหวัดสมุทรปราการ
เชื่อมโยงถนนพระราม ๓ และถนนปู่เจ้าสมิงพรายเข้าด้วยกัน
ทั้งยังทำหน้าที่ “ลัดทาง” ไม่ให้รถบรรทุกขนาดใหญ่ต้องแล่นผ่านเข้าไปในเมือง
อันเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญของปัญหาจราจรติดขัด
โดยตัวสะพานได้รับการออกแบบให้มีความมั่นคงแข็งแรง
สามารถรองรับปริมาณการจราจรได้เป็นจำนวนมาก
และยังไม่กีดขวางการเดินเรือ เนื่องจากสะพานใช้สายเคเบิลในการกระจายน้ำหนัก
ทำให้ไม่ต้องสร้างตอม่อกลางแม่น้ำ
ทั้งยังเปี่ยมด้วยภูมิสถาปัตย์ที่งามสง่าและทรงคุณค่า
เพื่อเฉลิมพระเกียรติและน้อมสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณอันหาที่สุดมิได้

เมื่อพุทธศักราช ๒๕๓๖ พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร
มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเยี่ยมพระอาการประชวรของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี
ซึ่งประทับรักษาพระองค์อยู่ ณ โรงพยาบาลศิริราช
พระองค์ได้ทอดพระเนตรเห็นปัญหาการจราจรที่ติดขัด
บริเวณสะพานสมเด็จพระปิ่นเกล้าต่อเนื่องไปจนถึงถนนบรมราชชนนี
ด้วยพระมหากรุณาธิคุณพระองค์พระราชทานแนวพระราชดำริ
ให้สร้าง “ทางคู่ขนานยกระดับ” คร่อมเหนือสะพานข้ามทางแยกอรุณอมรินทร์
และสะพานข้ามทางแยกบรมราชชนนี
เนื่องจากทรงพิจารณาแล้วว่าการก่อสร้างถนนคู่ขนานกับถนนบรมราชชนนี
ในแนวระนาบนั้นไม่สามารถกระทำได้
เพราะมีบ้านเรือนของประชาชนตั้งอยู่หนาแน่น
กระทรวงคมนาคมจึงร่วมกับกรุงเทพมหานคร
สนองแนวพระราชดำริดำเนินการก่อสร้าง
“โครงการทางคู่ขนานลอยฟ้า ถนนบรมราชชนนี” ใน พุทธศักราช ๒๕๓๘
เป็นทางยกระดับกว้าง ๔ ช่องจราจร ระยะทาง ๑๔ กิโลเมตร
โดยเป็นส่วนหนึ่งของ “โครงข่ายจตุรทิศตะวันตก”
ซึ่งเชื่อมต่อไปยังภาคตะวันตกและภาคใต้ของประเทศไทย
ด้วยพระบารมีบันดาลปัญหาการจราจรที่คับคั่งล้วนคลี่คลายไปได้ด้วยดี
ยังผลให้การจราจรในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล
มีความคล่องตัวยิ่งขึ้นกว่าที่ผ่านมา